Amina Berkane Abakhou is 44 jaar, maar heeft er bij wijze van spreken al drie levens op zitten. Ze was pas 17 toen ze vanuit Marokko naar Utrecht kwam om te trouwen met haar echtgenoot. Tot haar 23ste was ze thuis en kreeg ze drie van in totaal zes kinderen. Na verschillende schoonmaakbaantjes kwam ze terecht in de thuiszorg, waar ze het welzijnswerk ontdekte en omarmde. Vanaf toen werd alles anders.
Ouderen
‘Mijn eerste echte baan was bij Thuiszorg Utrecht, wat nu Careyn is. Ik werd aangenomen als gezinsverzorgende bij oudere mensen. Ik vond mijn werk meteen erg leuk en stortte me er volledig in. Iets té, want ik vond het moeilijk om ouderen alleen te laten zodra ik klaar was.
In de Arabische cultuur worden ouderen toch anders behandeld: bij ons zijn ze prins en prinses. “Mijn” ouderen zaten achter vieze ramen en waren vaak eenzaam. Vandaar dat ik ze soms opzocht als ik mijn kinderen naar bed had gebracht. Dit deed ik vrijwillig. Ik werd zo de zorg in gezogen.’
Attifa
‘Ondertussen was ik aan een verzorgingsopleiding begonnen op het mbo en had ik een nieuwe baan als leidinggevende bij Zorgspectrum in Nieuwegein. Zowel privé als op het werk ving ik steeds meer signalen op dat ook Marokkaanse ouderen zich eenzaam voelden in Utrecht. Ik voelde een sterke verantwoordelijkheid om hier iets mee te doen.
Samen met een partner richtte ik Attifa op, Arabisch voor genegenheid: een organisatie die ondersteuning biedt aan migrantenouderen in Kanaleneiland. Tot 2015 heb ik dit met veel liefde gedaan, maar ik moest vanwege gezondheidsproblemen stoppen. De stichting bestaat nog steeds. Ik ben apetrots op wat ik heb bereikt met Attifa.’
Vluchtelingen
‘Door mijn werk en Attifa had ik inmiddels een groot vrijwilligersnetwerk om me heen. Zo belandde ik in 2015 in de Jaarbeurs, waar de eerste stroom vluchtelingen toen aankwam. Samen met vriendinnen en de dames van Ladyfit, een sportorganisatie in Kanaleneiland, hebben we heel veel voor hen gedaan. We gaven sportlessen, deden inzamelingsacties, organiseerden bijeenkomsten en feestjes. Het leverde me veel energie op. Alles wat ik deed kwam voort uit liefde.’
Maar hierna was het nog niet gedaan met het vrijwilligerswerk voor Amina. Zo gaat ze voor Utrecht in Dialoog in gesprek met migrantenvrouwen over ouderenzorg, organiseert ze iedere maandag bijeenkomsten bij buurtcentrum BuurtThuis in Kanaleneiland, zit ze zowel in het bestuur van het Samenwerkingsverband Marokkaanse Nederlanders (SMN) als van de Marokkaanse Ouderen Bond in Nederland (MOBiN) en is ze coördinator van het project Mijn Kwaliteit van Leven voor NOOM (Netwerk van Organisaties van Oudere Migranten). Haar liefde voor ouderen is ze duidelijk nooit kwijtgeraakt.
Bezinning
Eind 2016 volgde een moment van bezinning, na de geboorte van haar jongste dochtertje. ‘Inmiddels was ik ook gestopt met mijn werk bij Zorgspectrum, door mijn gezondheidsproblemen. Het idee van een eigen onderneming sprak me erg aan. Sinds september 2017 heb ik mijn eigen adviesbureau: Basmah Coaching en Training. Het moet nog een beetje op gang komen, maar ik heb er alle vertrouwen in. En zo kan ik ook al mijn vrijwilligerswerk blijven doen, waar ik zo van hou.’
Interview: Anne Wagemaker
Foto’s: VC Utrecht/Ellen Rietman
