Hij noemt het de mooiste baan die hij ooit heeft gehad. Loek Nijholt (70 jaar) is een van de vele vrijwilligers bij de Tussenvoorziening op de Weerdsingel, een stichting die dag- en nachtopvang biedt aan daklozen, asielzoekers en mensen met sociaal-maatschappelijke problemen of psychische klachten. Sinds april 2017 werkt Loek bij de Tussenvoorziening en draait hij zo’n twaalf diensten per maand.
Mantelzorg
Loek: ‘Tot 2005 ben ik betaald werkzaam geweest. Ik heb veel verschillende banen gehad en heb jarenlang voor mezelf gewerkt. Altijd met veel plezier en dito succes. Maar in 2005 werd mijn vrouw ernstig ziek en besloot ik om voor haar te zorgen als mantelzorger. In augustus 2016 is ze overleden. Ineens had ik een zee van tijd, doordat alle zorg wegviel. Ik besloot rustig te kijken hoe ik mijn leven verder zou vormgeven.
Wereldbeeld
Ik had al een aantal jaar contact met een Roemeense straatkrantverkoopster in mijn dorp. Tussen haar en mij ontstond een vader-dochterrelatie. Ik hielp haar haar weg te vinden in de Nederlandse bureaucratie. Ze woont met haar moeder en twee kinderen in Nederland en bouwt hier haar toekomst op.
Op een gegeven moment zag ik in haar krant een advertentie van de Tussenvoorziening. Deze bleef bij mij hangen, omdat de doelgroep, asielzoekers, mij erg aanspreekt. Die interesse in andere culturen heb ik van huis uit meegekregen. Mijn moeder werkte in de oorlog als huishoudhulp in Amsterdam. Ze heeft de Joodse gezinnen uit haar buurt allemaal zien verdwijnen, wat haar wereldbeeld behoorlijk heeft beïnvloed en het mijne daardoor ook. Mensen zijn allemaal gelijk. De een is niet minder dan de ander. Ik kan me soms vreselijk opwinden over het populisme van deze tijd, maar liever help ik andere mensen dan mijn energie daaraan te verspillen.
Oud en wijs
Ik ben gaan praten bij de Tussenvoorziening, en kon direct aan de slag. In april 2018 draaide ik mijn 150ste dienst. Ik heb natuurlijk veel tijd, dus kan met regelmaat worden ingepland. Ik ben met stip de oudste vrijwilliger. Bewoners zien mij als een oud en wijs persoon. Met een aantal van hen heb ik een intensieve band opgebouwd. Zware gesprekken doe ik, dat gaat vanzelf. Het hele huis noemt me dan ook papa Loek. Andere, jongere vrijwilligers worden ‘sister’ of ‘brother’ genoemd.
Er wonen hier gemiddeld twintig mensen in huis. Ze hebben geen leuk leven achter de rug. Geweld, oorlog, verkrachting, uitmondend in trauma’s. Het is de bedoeling dat mensen hier in drie maanden tijd tot rust komen na de ervaringen in eigen land en Nederland. In die tijd wordt gekeken of er een kans is op een toekomst in Nederland. Wat me enorm opvalt is dat ze, ondanks dat ze niks hebben, op €40,- leefgeld per week na, enorm gastvrij zijn. Buitengewoon mooi om mee te maken.
Ik doe avond- en slaapdiensten. Naast Nederlands en Engels spreek ik ook Frans. Een handige taal hier in huis, want sommige mensen spreken alleen Frans en hun eigen taal. Ik ga met hen mee naar het ziekenhuis, de dokter of psycholoog.
Hart
Naast de Tussenvoorziening doe ik nog ander vrijwilligerswerk: ik zit in de Adviesraad Sociaal Domein in de gemeente Bunnik. Dit kost me zo’n twaalf uur per maand en ik doe het met evenveel plezier. Maar bij de Tussenvoorziening ligt mijn hart.’
Interview: Anne Wagemaker
Foto’s: VC Utrecht/Lucy Nieuwdorp
