‘Zolang het kan blijven we vrijwilligerswerk doen!’

Theo (79) en Miep (78) zijn een echtpaar en vieren binnenkort een diamanten huwelijk. Samen zijn ze al meer dan zeventien jaar vrijwillig actief bij verpleeghuis Rosendael (Careyn) in Overvecht. Theo en Miep zijn wat je noemt ‘vrijwilligers in hart en nieren!’. Ze verzorgen met veel passie de wekelijkse kookclub voor leeftijdsgenoten. Hun hond Sheela komt wekelijks mee en speelt een belangrijke rol voor de ouderen.


Theo en Miep zijn geboren en getogen in Utrecht. Miep vertelt ‘ik ben een echte Zuilenees. Theo is opgegroeid bij de Vleutenseweg, niet ver van Zuilen vandaan.’

Theo en Miep hebben elkaar ontmoet op het werk en kregen via Theo’s baan ‘De drukkerij’ waar hij werkte als handzetter, een huis aangeboden in De Bilt. Miep heeft tot haar pensioen bij PWC gewerkt, een accountantsmaatschap. Ze verzorgde de jaarrekeningen, het secretariaat en deed advieswerk, Miep werd gezien als een spin in het web.


Een gok

Ze kwamen na hun pensioen in aanraking met vrijwilligerswerk. Iemand van de camping deed vrijwilligerswerk bij Rosendael en tipte Theo. Thuis zitten was niets voor hem dus hij startte met vrijwilligerswerk. Theo vertelt: ‘Het was een gok om hiernaartoe te gaan, maar wel de beste gok die ik heb genomen!’ Zijn vrouw Miep ging later met pensioen en is toen ook begonnen met vrijwilligerswerk bij Careyn.


Nostalgie

Theo: ‘Ik ben begonnen als chauffeur. Ik reed in een bus van Rosendael en vervoerde bewoners tijdens dagjes uit. Dit heb ik ongeveer vier jaar gedaan. Het is bijzonder om door de straten te rijden waar mensen vroeger hebben gewoond, het geeft herkenning en herinneringen van vroeger komen naar boven. Een stukje nostalgie ‘terug naar de goede oude tijd’, dat is mooi om samen te beleven. ‘Inmiddels noemen ze me het manusje van alles. Ik help mee bij het opknappen van huiskamers, kasten in elkaar zetten en het ophangen van de kerstversiering. Op dagen dat ik er niet ben word ik wel eens opgebeld en dan kom ik graag om te helpen’.


De kookclub

Miep vertelt dat ze is begonnen als ‘rouze-vrijwilliger’ Rouze is een verzoekplaten programma waar mensen plaatjes kunnen aanvragen. Miep: ‘Men vraagt en wij draaien. Ik heb ook veel met de boekenkar rondgelopen, dat gaat helaas niet meer. Ik doe liever lichamelijk wat lichter werk’.
Nu zijn ze samen actief voor de kookclub in een sfeervolle huiskamer.

‘We koken zelf voor de bewoners, een groep van ongeveer vijfentwintig mensen, en dat is fantastisch. Dat doen we iedere week. Het is prachtig om te zien met hoeveel plezier ze eten, en zo gezellig’.

De bewoners mogen zelf kiezen wat ze willen eten. Zij koken één grote pot en zorgen ervoor dat iedereen mee kan eten. Je eet met de groep mee, maar iedereen komt aan bod om te kiezen. Uiteraard houden ze rekening met vegetarisch en halal.

Met verjaardagen is de traditie dat degene die jarig is mag kiezen wat er gegeten wordt. Vandaag hadden ze bijvoorbeeld een jarige die graag pannenkoeken wilde eten. ‘We maken er een feestmaal van met aardbeien, kaas en spek’.


Theo vult aan: ‘We proberen de bewoners zoveel mogelijk bij het koken te betrekken als de bewoners het zelf kunnen, dan mogen ze bijvoorbeeld aardappels schillen.


Gouden Trio
Miep: ‘Het is fijn om samen vrijwilligerswerk te kunnen doen. We werken ook al jarenlang samen met trouwe vrijwilliger Gerda, ze noemen ons het gouden trio. Het is fijn samenwerken en we zijn op elkaar ingespeeld. We zijn graag onder de mensen en willen iets betekenen voor een ander.

Je doet sociale contacten op en soms kan je vreselijk lachen om verhalen van de bewoners. Het houdt ons jong! We willen niet alleen maar thuis zitten.’


De hond
De hond van Miep en Theo komt mee omdat ze niet lang alleen thuis kan blijven. Miep: ‘Onze hond heet Sheela en is negen jaar oud, het is echt een knuffeldier. De ouderen vinden het geweldig!

Ze brengt een lach op vele gezichten en ze zorgt voor positieve reuring.

Thuis zeggen we altijd tegen de hond ‘Kom, we gaan naar de oude mensen toe’ en dat zit ze al kwispelend klaar!’


Goud waard
Medewerker Welzijn Roberta Haki vertelt:

‘Zij betekenen heel veel voor de organisatie en zijn mijn rechterhand. Een onmisbare schakel in de zorg voor ouderen. We werken al veel jaren samen en zijn net als een familie, we hoeven elkaar niets te zeggen en we begrijpen elkaar, we vullen elkaar aan. Zij denken mee en ik kan altijd op ze rekenen. Door de extra handen van vrijwilligers kunnen we extra activiteiten doen. Theo en Miep kennen de bewoners op hun duimpje en dat is heel waardevol. Ze weten precies wie rust nodig heeft of wie geen koekje mag in verband met slikproblemen.’


Roberta is zelfs een keer met de bewoners op bezoek geweest bij de camping van Miep en Theo. Het voelde voor de bewoners als een echte vakantiedag! Dat is een herinnering dat me altijd zal bijblijven’.


Miep vertelt: ‘Het is een wisselwerking. Wij voelen ons gehoord als vrijwilliger en we hebben ook inbreng. We voelen ons gewaardeerd, er wordt goed omgegaan met ons als vrijwilliger. Dit komt ook doordat we al lang met een vast team werken.’


Een paar keer per jaar
Theo begeleidt en rijdt mensen tijdens een dagje weg. Zij doen gezellige uitjes zoals voetbalwedstrijden bij FC Utrecht bezoeken. En natuurlijk zelf de wedstrijden bijwonen, dat is volgens hem genieten. Zijn vrouw vult aan ‘dit jaar ga je al voor de derde keer!’


Omgaan met dementie
Theo vertelt dat hij ook vaak moet improviseren als vrijwilliger, want iemand de bus in slepen dat gaat niet. Theo: ‘We gingen naar het winkelcentrum met de Rosendael bus. Vervolgens wilde de man met dementie niet meer naar huis. Dat zijn de momenten waarop je creatief moet zijn. Ik heb de bus aan de andere kant van het winkelcentrum geparkeerd en toen liep de man er zo in. Er is altijd wel wat te beleven en dat houdt het uitdagend.


Weglopen
Miep: ‘We verzorgen op vrijdag ook de wekelijkse lunch voor mensen die hier dagrecreatie hebben.

En eens per maand ondersteunen we als gastheer/gastvrouw bij het restaurant. Bewoners eten in eigen huis. Wij verwelkomen de mensen en begeleiden ze naar de tafel. De mensen kennen ons, we maken een praatje en helpen serveren.’



Theo vult aan: ‘Iedere tweede zondag van de maand worden er concerten en optredens met artiesten of een koor georganiseerd. We helpen waar we kunnen, zorgen we dat mensen op tijd zijn opgehaald, dat mensen niet weglopen, want ook dat gebeurt wel eens. We brengen de mensen ook weer thuis. Met ‘thuis’ bedoelen we de kamers, want dat is voor deze mensen ‘hun’ thuis’.


Interview: Yvette Serton – VC Utrecht
Foto’s: VC Utrecht/ Lucy Nieuwdorp