Tineke Helder – Duif (64 jaar) is vrijwilliger bij Handjehelpen en al drie jaar de steun en toeverlaat van Touria, die kampt met psychische problemen en een vorm van reuma. Handjehelpen biedt in de regio Utrecht hulp aan kinderen en volwassenen met een psychiatrische beperking én hun mantelzorgers. Inmiddels zijn er 125 psychiatriemaatjes actief.
Praktische hulp
Handjehelpen-vrijwilligster Tineke heeft een duidelijk onderscheid gemaakt tussen haar persoonlijke steun aan Touria en de hulp die de maatschappelijk werkster haar biedt. Tineke: ‘Ik ken al die instanties niet, wij praten fijn met elkaar, gaan naar de bouwmarkt om verf te halen en struinen tweedehandswinkels af naar leuke meubeltjes. Vooral lekker praktisch bezig zijn.’
Tineke heeft tot haar zestigste bij een bank gewerkt en werd daarna vrijwilligster: ‘Het is zo’n fijn gevoel als je iemand blij kunt maken. Daarom doe ik dit werk. Ik vind het een echte aanrader.’
Twee handen op een buik
Tineke en haar psychiatriemaatje Touria Youmi (55) zijn twee handen op een buik. Touria: ‘Als Tineke op onze wekelijkse afspraak bij mij thuis komt ziet ze in een oogopslag hoe ik mij voel, of ik een slechte dag heb of dat ik goed in mijn vel zit. Zij kent mij door en door.’
Via haar huisarts werd Touria verwezen naar Handjehelpen voor steun bij haar administratie. ‘Vanwege mijn psychische klachten kan ik mij moeilijk concentreren en vind ik het ingewikkeld om dingen te regelen en te bellen. Toen ik Tineke voor het eerst zag, voelde ik een enorme klik, ik vertrouwde haar direct,’ aldus Touria.
Administratie op orde krijgen
Handjehelpen verzamelde al Touria’s post in plastic zakken en Tineke hielp met het opzetten van de administratie.
Tineke: ‘Ik ben eerst begonnen om de reclamefolders en de belangrijke post te scheiden en inmiddels is de boel mooi op orde.’
Touria heeft ook moeite met budgetteren en gaat daarom alleen de supermarkt in met een schriftje waarin ze heeft genoteerd wat ze wil kopen. Ook houdt ze in het schriftje bij hoe zij zich voelt, wat ze durft en wat niet, zodat ze meer zicht krijgt op haar eigen problematiek. Soms zijn het grote stemmingswisselingen waardoor ze niet naar buiten durft. ‘Dan is alles zwart,’ legt Touria uit.
Steun en toeverlaat
Touria: ‘Mijn scheiding is bijna afgerond en ik heb zeven maanden in een opvanghuis van Moviera gezeten, een stichting die huiselijk geweld aanpakt. Tineke is mij al die tijd trouw blijven bezoeken.
Het was voor mij ook moeilijk om in zo’n huis te zitten met veel andere mensen uit andere culturen terwijl ik zo in de war was. Maar nu ben ik verhuisd naar Utrecht en probeer ik mijn leven steeds meer op te pakken. Ik ben alweer wat sterker geworden, ook dankzij de hulp.’
‘Tineke heeft echt zo’n groot hart. Zij heeft zo veel geduld en is zo zuiver. Ik voel de steun van haar in mijn hart,’ zegt Touria met tranen in haar ogen. Tineke wimpelt de mooie complimentjes geroerd af met een: ‘Ik vind het fijn om dit voor jou te doen.’
