Marjan Shooghi (45 jaar) is geboren in Teheran in Iran. In 2013 vluchtte ze samen met haar zoon Daniël naar Nederland, vanwege problemen met de regering. Ze woont nu in Zuilen. Vrijwilligerswerk is Marjan niet onbekend, want in Iran deed ze dit ook al.
Kinderen
Marjan houdt niet van stilzitten. Toen haar Daniël naar de kinderopvang ging, hielp ze met het smeren van broodjes en later was ze een actieve ouder op de basisschool. Ze organiseerde vakantieactiviteiten, sportdagen en feesten.
Marjan: ‘Op dit moment ben ik actief als vrijwilliger bij welzijnsorganisatie DOENJA Dienstverlening in speeltuin De Kleine Dom. Mijn taken zijn toezichthouden, activiteiten met kinderen en de onderhoud van het terrein, met hulp van ouders en buurtbewoners. Ik was met mijn vriendin en haar kinderen in de speeltuin en heb gevraagd of ze vrijwilligers nodig hadden. Ik ben bij DOENJA op gesprek geweest en ben nu alweer anderhalf jaar actief als vrijwilliger. Het is een leuk team.’
Marjan komt met de fiets naar haar vrijwilligerswerk. Ze heeft een hekel aan regen en wind, maar is gelukkig dol op kinderen. ‘Ik geef kinderen graag het goede voorbeeld en spreek ouders actief aan om samen het speelgoed na gebruik weer op te ruimen. In de speeltuin gaan we op een vreedzame manier met elkaar om. Als vrijwilliger heb ik daar een speciale cursus voor gevolgd en er een certificaat voor behaald. Het oplossen van conflicten en kinderen verantwoordelijkheden bijbrengen vind ik leuk om te doen: kinderen leren delen en op hun beurt leren wachten. De sociaal makelaars hebben mij gestimuleerd om een MBO-2 opleiding te gaan volgen, zodat ik ook kan werken als gastouder.
Nederlandse taal
De omgang met kinderen geeft mij een blij en voldaan gevoel en geeft me rust als ik thuiskom. Ik geniet van het contact met kinderen, ouders en grootouders. Het is fijn om onder de mensen te zijn, goed voor mijn sociale contacten en het bevordert mijn Nederlandse taal. Het mooie van kinderen is hun eerlijkheid. Ze corrigeren mijn uitspraken, zoals: “niet een glas wouter inschenken maar water.” Ik merk dat ik door mijn vrijwilligerswerk enorm vooruit ben gegaan. Het is leuk dat ook ouders en andere bezoekers dit opmerken.
Iran
In mijn leven staat vrijwilligerswerk centraal, ik help graag mensen, ben sociaal betrokken, maak makkelijk contact in de buurt. Als iemand hulp nodig heeft, sta ik klaar. Het leuke aan dit vrijwilligerswerk is de diversiteit aan nationaliteiten die ik in de speeltuin ontmoet.
Voorheen deed ik kookactiviteiten met ouderen bij een kerk in Leersum. Ik kookte Iraanse specialiteiten en dit viel bij de ouderen in de smaak. De enthousiaste reacties en blije gezichten gaven mij een speciaal gevoel. Het is leuk dat mensen nieuwsgierig zijn naar mijn afkomst en achtergrond. Ik maak makkelijk contact met mensen door over Iran te praten en misschien is het over een paar jaar wel een heel toeristisch land.
Interview: Yvette Serton
Foto’s: VC Utrecht/ Fouad Hallak
